Ik verloor 15kg door mezelf graag te zien.

/ annlsmns

Eerst en vooral: dit is geen blog over diëten. Ik ben niet de nieuwe Pascal Naessens, daarvoor hou ik te veel van koolhydraten.

Een paar weken geleden zat ik bij mijn psychologe, toen ze me vroeg hoe het kwam dat ik nu, voor het eerst, succesvol en duurzaam gewicht verlies. Op het moment dat ze de vraag stelde, voelde ik al tranen duwen. Na een vrij tot zeer lange pauze zei ik: ‘Omdat ik mezelf nu graag zie’. Waarop de tranen niet meer duwden maar rolden. Ik had dat nooit eerder tegen mezelf kunnen zeggen.

Mijn gewicht is altijd een gevecht geweest. Ik moet een jaar of tien geweest zijn, toen het CLB in dikke rode letters (of zo beeld ik het me toch in) – OVERGEWICHT – op de resultaten van mijn medisch onderzoek schreef. Mijn ouders gingen daarop met mij, met de beste bedoelingen, naar een diëtiste. Ik ben er van overtuigd dat die het ook allemaal goed bedoelde, maar ondertussen heb ik toch mijn bedenkingen bij het geven van cadeautjes wanneer ik 100 gram afviel en het diep zuchten en teleurgesteld zijn wanneer de weegschaal in de andere richting helde. Vooral heb ik mijn bedenkingen bij de focus op gewicht in plaats van gezondheid. Ik zal nooit vergeten dat ik wanneer we op restaurant gingen elf frietjes mocht eten. ELF! Heb je dat al eens geprobeerd? Maar ik werd niet aangemoedigd om gewoon een gezonder gerecht te kiezen. Er was enkel veel verboden en gelimiteerd.

Die relatie met eten bleef moeilijk, ik rebelleerde door te eten in plaats van met deuren te slaan, maar vooral had ik vanaf toen het gevoel dat ik mezelf niet graag kon zien als mijn BMI te hoog was, en dat anderen dat ook niet zouden doen. (Spoiler: die BMI is nog nooit onder de 25 geweest).

Mijn psychologe en ik, we kennen elkaar al 8 jaar en toch is het nu pas, dat het gevecht met mijn gewicht naar boven komt. Op andere vlakken ben ik in dat klein decennium iemand anders geworden (helaas nog niet Beyoncé), maar over dat onderwerp zweeg ik, niet eens bewust. Misschien wist ik dat het ‘de kern’ zou raken wanneer we het daarover zouden hebben: dat ik mezelf niet graag zag.

Toen mijn burn-out ervoor zorgde dat ik op korte tijd heel veel bijkwam, voelde ik mijn lichaam schreeuwen om verandering, ook op dat vlak. Dus ik begon te vragen aan mijn lijf wat het nodig had. Dat bleek yoga te zijn (waar ik het nog over zal hebben), en wandelen (ook daarover), en gezonder eten (maar soms vooral meer dan elf frietjes).

Toen ik met dat hele gezonder zijn begon, verviel ik in oude dieet-gewoontes, elke dag obsessief op de weegschaal, kijken of er geen wondervoedingssupplement was dat kon helpen, eindeloos googlen en dus overstelpt worden met ‘VERLIES 500 KG IN 3 DAGEN’-reclame. Na een paar kilogram blokkeerde dan ook alles, ik viel niet meer af, ik geraakte gefrustreerd, … Samengevat: ik kwam op het punt waarop ik normaal gezien zou stoppen en volledig de andere kant opgaan, zijnde rechtstreeks 3 bicky’s halen en daar nog wat extra ketchup op doen.

Maar ik sleepte mezelf naar mijn yogamat, waar de slagzin van de dag ‘I accept‘ was. Een zin die je dan zelf moet aanvullen met wat je voelt en dat dan tegen jezelf moet zeggen. (Het concept mantra dus: waar ik tot dan vrij tot zeer sceptisch tegenover stond.) En daar waren ze dan weer, de duwende tranen, terwijl ik mompelde: ‘Ik accepteer hoe mijn lichaam er vandaag uitziet’, ‘Ik accepteer hoe mijn lichaam vandaag functioneert’, ‘Ik accepteer mezelf.’

Misschien was het gewoon het verloren traanvocht, maar de volgende dag ging het cijfer op de weegschaal naar beneden.

Anneliefs.

chunky lemon

23 gedachtes over “Ik verloor 15kg door mezelf graag te zien.”

  2. Soms lees je blogs die je raken omdat ze zo overeen komen met delen van jezelf. Vandaag is jouw blog zo’n blog en bedankt voor het delen, jij dappere vrouw. Twee dagen geleden zette ik mijn weegschaal de deur uit na 10 jaar lang bijna elke dag wegen. En ook ik werd een paar jaar geleden door een burnout – hetgeen waar ik laatst weer een blog over schreef. En bovenal ben ik nog steeds geen Beyoncé maar hopelijk wel steeds meer mezelf. ❤

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    • Wauw Naomi, dankjewel. Ik ben ondertussen ook op jouw blog beland en daar had ik helemaal hetzelfde gevoel. (En nu wil ik clichématig: YOU GO GIRL roepen :)). Bedankt!

      Like

      Beantwoorden

  4. Beste Annelies,
    wat mooi, echt ontroerend en hartverwarmend mooi. Zou ik dit mogen delen op mijn pagina van Praktijkhuis spirit? Ik werk als therapeute en ik vind aanmoediging en verhalen van echte mensen zo helend voor mensen die nog volop aan het worstelen zijn. Lieve groet en nog veel mooie ik-zie-mij-graag jaren 😉

    Mvg, Helga Van der Heyden

    Like

    Beantwoorden

  5. Dag Helga,
    Wat doet het me plezier dat te lezen. Uiteraard mag je het delen op jouw pagina. Dat zou ik zelfs een eer vinden en als er ook maar één iemand iets aan heeft, ben ik al heel erg blij. Veel warme groeten, en bedankt voor je werk als therapeute.
    Warme groeten,
    Annelies

    Like

    Beantwoorden

  9. Soms vraag ik mij af waarom de reacties enkel door vrouwen geschreven worden. Zijn we te stoer om toe te geven dat ook wij het moeilijk hebben? Of hebben mannen geen depressies of burn-outs?

    Ben ik dan geen ‘echte’ man als ik vertel dat ik mij herken in deze blog? Als ik toegeef dat ik een kanjer van een depressie dacht op te vangen met vreetbuien? Is het erg dat mijn zelfvertrouwen daalt als ik magere mannen zie met stoere torsos?

    Maar waarom zou ik dit niet schrijven? Dus ja, na de depressie was er een berg overgewicht. En ook nu is het bij mij -15 kilo. Ik ben wie ik ben. En ik durf fier te zijn.

    Annelies, je bent een voorbeeld. Schrijf vooral verder!

    Like

    Beantwoorden

    • Dag Kristof,
      Je woorden hebben me ongelofelijk geraakt. Je hebt helemaal gelijk en het is fantastisch dat je dit deelt. En natuurlijk dat je fier bent. Echt. Ik ben een beetje sprakeloos :). Maar je hebt mijn avond gemaakt!

      Like

      Beantwoorden

  10. Wauw, Annelies, ik had altijd al de indruk dat je een coole madam was wanneer ik je zag, maar nu ik dit lees vind ik je exponentieel cool;) Ik vind dit zo boenk erop! Chapeau om zo’n helende en persoonlijke dingen te delen met de mensheid… En bedankt! En zei ik al chapeau, en bedankt? 🙂 Ben ook grote fan van je schrijfstijl, trouwens!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Heel toevallig bij de blog terecht gekomen, enkele posts gelezen en ja, ook ik herken mezelf. Ik zou heel graag blijven meelezen, want ik kan er echt iets mee. Weet dus zeker dat je niet alleen staat en dat je op je eigen manier echt wel mensen motiveert/stimuleert.

    x

    Like

    Beantwoorden

  12. Ik had dit bericht al eerder een paar keer gelezen maar de levensles die voor mij geldt dringt nu pas goed en wel door: het risico jezelf voorbij te lopen en de durf die het vraagt jezelf belangrijk genoeg te vinden. Bedankt om wakker te schudden!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Dag Annelies

    Dank je wel voor je fantastische blogposts. Ik vind het heel herkenbaar en heel goed geschreven.

    Ik heb ondertussen Adrienne al toegevoegd aan mijn favorieten én een yogamat gekocht.

    Succes.

    Vele groeten
    Nina

    Like

    Beantwoorden

  14. Pingback: Ben jij niet vermagerd? | Anneliefs

  15. Pingback: ’t Is weer gank. | Anneliefs

Plaats een reactie