Dit verhaal ligt al een hele tijd in een Anneliefs-schuif. Vandaag durf ik hem te posten dankzij alle #MeToo-getuigenissen. Ik werd al aangeraakt door mannen die ik niet kende, in hoekjes geduwd en verbaal gekleineerd, maar het ergst werd ik geraakt zonder aangeraakt te worden.

Het begon met ik die dolenthousiast twee van mijn liefste vriendinnen overtuigde om mee te gaan naar de sauna. ‘Dat is echt tijd voor jezelf’. ‘Het is echt helemaal niet raar dat je daar in je blootje loopt, niemand let daar op.’ Uiteindelijk zeiden ze voorzichtig ja, want de eerste keer naar de sauna, dat vraagt iets van een mens. Je moet die drempel over van naakt tussen andere mensen te lopen, van je te laten zien, ook al wordt er niet echt gekeken. Je bent zenuwachtig en hebt geen idee wat de etiquette is en de gewoonten zijn. Dat voelde ik allemaal ook toen ik voor het eerst met mijn man meeging, maar die deed dit al jaren en wees de weg. Nu wees ik de weg, want ik zag mezelf ondertussen ook als een ancien. Ik had niet in de gaten dat het voor mij ook een soort eerste keer was: voor het eerst zonder mannelijk gezelschap.

Het begon eigenlijk al in het voetenbad, waar wij drie zitten, met één man erbij. Die man komt toch net te dichtbij, zijn benen zijn net te ver open en hij blijft maar praten.Dit is niet wat ik gewend ben, in mijn ervaring blijft iedereen nogal op zichzelf. We worden ongemakkelijk, nemen vriendelijk afscheid en verplaatsen ons naar de hamam, daar zit je verder van elkaar en is er zo veel stoom dat je niemand ziet. Nog geen vijf minuten later wandelt een man met een erectie grijnzend voorbij. Ik schrik, had ik dit soort dingen gewoon nooit opgemerkt? Of gebeurt dit omdat mijn man er niet bij is? Naast mij zit een vrouw die ik niet ken, naast haar een man die ook te dichtbij komt. Ik kijk begripvol in haar ogen, ik zeg haar zonder woorden dat ik zie wat er gaande is, en dat ik mee kan ingrijpen als het erger wordt.

Na het eten, ieders écht favoriete gedeelte van een saunabezoek – want hallo eten in badjas is geniaal – proberen we nog een sauna. Die is vrij vol, dus we zitten verspreid. Van tegenover één van mijn vriendinnen zie ik hoe een man steeds dichter bij mijn vriendin gaat zitten. Tegelijkertijd wrijft hij de hele tijd over zijn bezwete lijf, terwijl hij zachtjes kreunt en naar haar kijkt. Twee andere mannen die ook in de sauna zitten, reageren niet. We gaan wankelend naar buiten, zeggen zelfs nog niets tegen elkaar, maar voelen dat het genoeg is geweest, dus gaan ons richting uitgang douchen. We staan met z’n drieën in de kleine doucheruimte waar je maximum met 4 mensen in kan. Er komt een man bij, die zich ook begint te wassen. Raar, denk ik, want als ik hier alleen met Niels sta, wachten mensen altijd even. Hij draait zich naar ons toe. Raar, denk ik, iedereen staat hier toch altijd met zijn gezicht richting muur? Hij begint rigoureus zijn private zones te wassen terwijl hij glimlachend naar ons kijkt. Ik maan met mijn ogen mijn vriendinnen rustig aan om weg te gaan.

Tot op dit moment hebben we nog niet écht gereageerd, behalve door ons te verplaatsen. Erger nog, we vragen ons af of we het ons niet allemaal ingebeeld hebben. Ik heb dit ook nog nooit eerder meegemaakt en ben hier al zo vaak geweest. We checken bij elkaar: die had toch een erectie hé? Die kwam toch wel echt heel dichtbij hé? Die deed dat toch niet onbewust hé? Terwijl we ons die vragen staan te stellen, komt er een werknemer van de sauna naar ons toe met de vraag of we werden lastiggevallen. Ineens kwam het er allemaal uit, eerst nog met wat schroom, maar hoe meer we vertelden hoe geschokter we waren. De saunaman zei ons dat we in het vervolg bij het eerste signaal echt wel iets moesten komen zeggen, want zo’n mensen willen ze niet in hun etablissement. Hij sprak de mannen in kwestie aan en vroeg ze om te vertrekken en nooit meer terug te komen. Het kan: verbannen worden uit de sauna.

Een nabespreking drong zich op. Het was duidelijk dat het een heel andere ervaring was om zonder een man naar hier te komen. Ik checkte bij mijn man, hoe gedraagt hij zich wanneer hij alleen gaat? Ik vertel hem alles wat die mannen deden, hij bevestigde dat dat geen normaal gedrag was. Pas dan besefte ik het echt. Dit was niet oké. Ik vond het opeens vooral triest dat wij drie zo aan ons zelf waren gaan twijfelen, de grootste vraag die we ons stelden was ‘Zijn we niet aan het overreageren?’ ‘Zijn we ons aan het aanstellen?’ Ik besefte toen pas dat als iemand iets doet waar je ongemakkelijk van wordt, het niet oké is. Dat probeer ik nu te onthouden en al die verhalen met de hashtag #MeToo lezen, helpt daarbij.

Mijn vriendinnen zijn ongelofelijk dapper, we gaan nog steeds regelmatig naar de sauna. Maar, er is wel een impact op ons gedrag. We hebben ons aangepast: we gaan niet meer zo laat ’s avonds en we gaan niet meer naar die kleinere sauna waar veel donkere hoekjes en afgelegen plekjes zijn, ondanks hoe goed het personeel daar ook reageerde. Dat vind ik jammer.

Anneliefs