Ik voel veel.

‘Omdat wij veel voelen.’ Het was die banale zin die me helemaal raakte, tot onder mijn spieren, toen ik Gevoelige Mensen van Braakland/ZheBuilding (nu Het Nieuwstedelijk) voor het eerst hoorde. Het was die zin die dat nog steeds doet.

Gevoelige mensen is het mooiste radiostuk dat ik ooit hoorde. Het gaat over een groep mensen ‘dat veel voelt’. Ze vinden elkaar en dan gebeurt er van alles en is het prachtig. (Luister er naar, het staat op youtube, en je hoeft niet naar het beeld te kijken) Het gaat over veel en het deed me vooral veel voelen. Ik voelde me begrepen toen ik het voor het eerst hoorde. Nu begrijp ik waarom ik me toen begrepen voelde.

Dat begrijpen begon toen ik in een verloren moment tijdens mijn burn-out (zo zijn er wel eens, tussen het slapen door) een quiz invulde online. Voor één keer ging het niet over welke look van Lady Gaga of welke Gilmore Girls-man het best bij me past. De vraag was: Ben je hoogsensitief? Als er iets meer aandacht aan de vorm en lay-out van die quiz was besteed, had er vuurwerk uit de resultaten gesprongen, zo hard was het antwoord ‘JA!’.

Ik ging op zoek naar hét boek over het onderwerp: Hoog sensitieve personen van Elaine Aron. Als mijn leven een animatiefilm was gingen er dan belletjes rinkelen, lampen flikkeren en meer vuurwerk. In realiteit zei ik luidop: ‘Aha, dat ben ik dus’. Hoogsensitiviteit komt (kort gezegd) neer op het volgende: Een kind dat niet hoogsensitief is komt op een mooie zomerdag in de klas, ziet een hoop boekentassen, denkt: ‘oh, iedereen is al buiten’, gooit zijn boekentas op de hoop en gaat buiten spelen. Een hoogsensitief kind komt in datzelfde lokaal binnen, ziet dat er niemand in de klas is, denkt: ‘Zijn ze mij vergeten? Of ben ik vergeten dat er iets te doen was?’, kijkt naar de boekentassen en ziet er eentje tussen liggen die hij/zij niet kent en vraagt zich af: ‘Is er misschien een nieuw kindje in de klas? Kan ik die dan misschien op een toffe manier verwelkomen? Of is er iemand jarig en heeft die een nieuwe boekentas gekregen?’. Hij/zij ziet ook een heleboel verfrommelde zakdoeken op het bureau van de juf: ‘Is de juf verkouden? Of is ze misschien triest en heeft ze daarnet gehuild?’, … (en nog eens …) (en dan nog acht keer …)

Ik ben hoogsensitief dus ik voel veel. En ik verwerk diep. Dingen zijn nooit gewoon de dingen. Dingen zijn wel dingen van iemand in een context die misschien veranderd is en wat een impact heeft op de situatie en mogelijk iets van mij verwacht. Dat is vermoeiend. Landschapskantoren zijn de hel. Druk openbaar vervoer is de hel. Mensen die geen rekening houden met het feit dat er andere mensen bestaan zijn de hel. Maar hoogsensitiviteit is niet de hel.

Ik zei laatst tegen iemand dat ik hoogsensitief ben. Hij vroeg me of ik medicatie nam. Ik moest heel erg lachen. ‘Het is eigenlijk gewoon zoals ik bruin haar heb, daar neem ik ook geen medicatie voor’: zei ik. Met het verschil dat er ook voordelen zijn aan mijn hoogsensitiviteit, die volgens mij niet aan mijn haarkleur verbonden zijn. Mensen vertellen graag dingen tegen mij, vinden mij warm, ik ben een goede vriendin, ik anticipeer, ik ben goed met subtiliteiten in geluid en taal, … (en nog eens…) (en nog tien keer …) Hoogsensitiviteit is een talent. Zo werd het deze week ook nog gezegd in het programma van Gertje.

Sinds ik weet dat ik hoogsensitief ben, ben ik rustiger. Ik begrijp mezelf veel beter. Door al die prikkels wordt het me soms te veel. Nu doe ik dan een wandeling, ook op het werk, even zo weinig mogelijk prikkels. Vroeger ging ik dan huilen op het toilet, waar de verluchting zo luid is dat hij het alleen maar erger maakte, om dan met veel te ruwe papieren servetten mijn ogen te deppen en meteen terug het landschapskantoor in te duiken.

Sinds ik het weet, hoor ik ook bij een club, al ken ik de meeste leden niet. De club van de HSP’s. Mijn Gevoelige Mensen, want 10 tot 15 procenten van de mensen voelt veel. En dat is mooi.

Anneliefs.

(Tegenwoordig voel ik vooral heel veel bij de trompetsolo van het nieuwe ‘Stefan en Lisette’ van Spinvis (en blijkbaar staat dat niet op youtube sorry.))

adele

5 gedachtes over “Ik voel veel.

  1. Ik ontdek pas vandaag je blog. Ik loop ook in dat huis van landschapskantoren rond, al kennen we elkaar niet. Maar ik zit ook in de club. Ik zou het hoogsensitief zijn nooit willen inruilen, net omdat het ervoor zorgt dat ik ook schoonheid en liefde zoveel intenser beleef. En dat maakt het voor mij het dan ‘waard’ om ook de negatieve gevoelens heviger te beleven.

    Like

  2. Pingback: Een burn-out, hoe voelt dat eigenlijk? | Anneliefs

  3. Pingback: Dankjewel boeken. | Anneliefs

Plaats een reactie