Het is niet gelogen en ik word gewoon al blij van die zin uit te spreken.

Ik ga meteen wel even nuanceren: ik heb een halve koffiebar/boekenwinkel gekocht. Want ik deed het samen met mijn vriendin Leenen het is een plek met meer dan koffie alleen.

Laatst vertelde ik hoe ik deeltijds ging werken. Dat ik onrustig was geworden op het werk omdat ik daar niet het gevoel had dat ik iets aan het opbouwen was en dat ik daar niet gelukkig van werd. Toen ik in oktober minder ging werken zorgde dat ervoor dat mijn geluk wat minder ging afhangen van mijn werk en dat was fijn. Maar tegelijkertijd voelde ik me ook in die nieuwe situatie onrustig worden, want ik wilde toch weer méér. (Ik wéét het, het is nooit goed.)

Ik voelde vrij snel dat ik wilde werken aan een plek die (deels) van mezelf is. Het heft écht in handen nemen. Een plek creëren waar al onze ideeën een plaats vinden en die we kunnen maken tot iets dat voorlopig enkel in ons hoofd bestaat. Waar we taarten zullen bakken en soep zullen maken. Waar we een leesclub zullen hebben en avonden met schrijvers. Waar onze passies zullen samenkomen. Waar we eindeloos kunnen leuteren over boeken. Maar bovenal willen we een plek maken waar het allemaal iets warmer en mooier is dan buiten. Of gewoon, waar je lekkere koffie kan drinken en een boek kan kopen.

Vanaf 1 januari ben ik zaakvoerder. Samen met een gedroomde partner, dat is heel belangrijk, want ik denk niet dat ik zonder haar had durven springen. Omdat ik soms ook bang ben. Want alle zelfstandigen zeggen mij dat ik niet meer zal slapen en dat ik harder zal werken dan ooit. Dat de bureaucratie in ons land ervoor zorgt dat je tientallen horden hebt moeten lopen, nog voordat je een vennootschap hebt opgericht. (En ja, dat kan ik bij deze al bevestigen.) Dat alles maakt mij soms bang om weer ziek te worden. Anderzijds recht ik mijn rug terwijl ik besef dat ik de voorbije 2 jaar zo veel geleerd heb. Dus ik ga springen, dromen en hard werken, maar deze keer dan zonder mezelf te verliezen.

Ik blijf ook nog halftijds bij de radio. Want dat is ook nog steeds mijn droom. Maar ik heb er meer en een eigen koffiebar/boekenwinkel is er één van. Misschien is dit wel het mooiste wat ik kan doen om voor mezelf te zorgen. Want naast wandelen en beter eten en in bad gaan met een maskertje op, is zelfzorg toch vooral ook voelen wat je wil en daar dan voor gaan. Door dat te doen, zeg ik dat ik in mezelf geloof.

Anneliefs

P.S. Aangezien het om een bestaande plek gaat die we overnemen, kan je het nu al volgen op Facebook en Instagram, vanaf 1 januari beheren wij die, want dan zijn Leen en ik eigenaars van Buchbar (dat typen bezorgt mij zo veel kriebels in mijn buik!)